ماه رجب ماه بندگی و ماه ولایت است

حجت الاسلام حکیمی فرصبح امروز  دراولین جلسه مشترک امربه معروف و نهی از منکرو ستادبرگزاری اعتکاف شهرتوپ آغاج که در سالن اجتماعات حوزه مقاوت بسیج این شهربرگزار شد ضمن تبریک حلول ماه مبارک رجب و ولادت با سعادت امام محمد باقر(ع) اظهاردشت: ماه رجب، ماه ولایت و امامت، ماهی است که رحمت گسترده الهی بر بندگانش می‌بارد . تنها نیاز به مقداری توجه دارد تا این رحمت‌شامل حال ما نیز گردد . 

فرا رسیدن این ماه، نعمت‌بزرگی است که باید از آن بهره فراوان ببریم و نگذاریم شبها و روزهایش، با غفلت‌سپری شود . عبادت و نیایش، نماز و روزه، دعا و صلوات و سرانجام به یاد خدا بودن و تذکر در این ماه خجسته، لذتی دیگر دارد.
وی با اشاره به روایتی از رسول گرامی اسلام ص  افزود: پیامبر مکرم اسلام (ص) فرمود : أَلَا إِنَّ رَجَباً شَهْرُ اللَّهِ الْأَصَمُّ وَ هُوَ شَهْرٌ عَظِیمٌ وَ إِنَّمَا سُمِّیَ الْأَصَمَّ لِأَنَّهُ لَا یُقَارِبُهُ شَیْ ءٌ مِنَ الشُّهُورِ حُرْمَةً وَ فَضْلًا عِنْدَ اللَّهِ وَ کَانَ أَهْلُ الْجَاهِلِیَّةِ یُعَظِّمُونَهُ فِی جَاهِلِیَّتِهِمْ فَلَمَّا جَاءَ الْإِسْلَامُ لَمْ یَزْدَدْ إِلَّا تَعْظِیماً وَ فَضْلًا أَلَا إِنَّ رَجَباً شَهْرُ اللَّهِ وَ شَعْبَانَ شَهْرِی وَ رَمَضَانَ شَهْرُ أُمَّتِی. (رجب، «شهرالله الأصم» است و بدان سبب آن را «اصم» نامیدند که هیچ ماهى به عظمت آن نمى رسد، مردم زمان جاهلیت به رجب حرمت مى نهادند و آنگاه که اسلام درخشیدن گرفت، بر حرمت آن افزود. بدانید که رجب ماه خدا، شعبان ماه من و رمضان ماه امت من است)- وسائل الشیعة/ ج 10 ص 475.
رئیس ستاداحیای امر به  معروف و نهی از منکر شهر توپ آغاج با بیان اینکه داشتن حلم از معروفات دانمشندان است تصریح کرد: اِمام باقر (علیه‌ السلام): «اَلْحِلْمُ لِباسُ الْعالِمِ فَلا تَعْرَیَنَّ مِنْهُ؛»  «بردبارى لباس عالم است، پس تو خود را از آن عریان مدار.» کافى، ج 8، ص 55؛ دانش‏نامه عقاید اسلامى، ج 3، ص 374.

حکیمی فرداشتن وجدان کاری و توجه به درون خود در کسب رضایت الهی برای اجرای برنامه های محوله را از دیگر معروفات ذکر کرد و بیان داشت: امام باقر (علیه‌ السلام):

«مَن لَم یَجعَلِ للّهُ لَهُ مِن نفسِهِ‏ واعِظا، فإنَّ مَواعِظَ النّاسِ لَن تُغنیَ عَنهُ شیئا. » «کسى که برای خدا در خودش واعظى درونى قرار ندهد، موعظه‏هاى مردم هرگز در او سودمند نمى‏افتد.                                                                 امالی مفید: ص28 / میزان الحکمه:ج‏13، ص319
امام جمعه توپ آغاج بیان داشت: امام باقر ( علیه السّلام )در کلام دیگری  فرمودند:نصیحت و خیر خواهی مومن٬ بر مومن واجب است.منبع : اصول کافی(ج٢ص٢٢٠)

حکیمی فر در اداممه با تبین جایگاه امربه معروف و نهی از منکر بیان داشت: در نظام اعتقادى اسلام، امر به معروف و نهى از منکر، جایگاه خاصى دارد که بدون فهم آن، نمى‏توان جایگاه آن را در منظومه فکرى امام على‏علیه السلام دریافت.

وی گفت: اولا امت اسلامى، بهترین امت است؛ چرا که امر به معروف و نهى از منکر مى‏کند و همین عامل رستگارى او است., بدین‏ترتیب مى‏توان گفت امر به معروف و نهى از منکر، از ضروریات ایمان و رستگارى امت است.

ثانیا", دست شستن از نهى از منکر و بى‏اعتنایى به رواج منکرات، نشان بدکردارى و تباهى انسان است.ثالثا. بر اثر ترک این فریضه، جامعه دچار تباهى مى‏شود. در این هنگام، تنها آمران به معروف و ناهیان از منکر نجات پیدا مى‏کنند و بدکاران و سهل‏انگاران، دچار عذاب مى‏گردند. رابعا. امر به معروف و نهى از منکر، کارى خدایانه است و خداوند از خود به عنوان کسى که به معروف فرمان مى‏دهد و از منکر بازمى‏دارد، یاد مى‏کند. از این نکته مى‏توان نتیجه گرفت که عقل آدمى پیش از حکم شرع مستقلا به پاره‏اى معروف‏ها و منکرها شناخت پیدا مى‏کند.

خامسا. پیامبرصلى الله علیه وآله وسلم نیز یکى از وظایفش امر به معروف و نهى از منکر است و از این‏رو، این کارى پیامبرانه است. سادسا امر به معروف و نهى از منکر، نشان پیوستگى مؤمنان به یکدیگر و جلوه همبستگى جامعه اسلامى است. سابعا امر به معروف و نهى از منکر، مکمل فریضه‏هایى چون نماز و زکات است و غالبا در قرآن در کنار آنها آمده است  که نشان‏دهنده بعد اجتماعى و عملى دین مبین اسلام است.

ثامنا اجراى این فریضه، ممکن است سختى‏هایى در پى داشته باشد؛ اما باید آن را تحمل کرد که این از کارهاى استوار است. گرچه براى تحقق این فریضه باید کوشید، لازم است از منطق الایسر فالایسر و ترتیب و به کار بردن زبان خوش و منطق درست استفاده کرد. بهترین امر به معروف و نهى از منکر، آن است که انسان نخست خود را مخاطب آن سازد و از خود بیاغازد. بى‏اثرترین کار آن است که انسان خود را فراموش کرده، واعظ و اندرزگوى دیگران باشد. بدین‏ترتیب هم کارش بى‏نتیجه خواهد ماند و هم زمینه مغضوب شدن خود را فراهم خواهد آورد.

حکیمی فردر ادامه اعتکاف را بزرگترین محفل خودسازی و تهذیب و ارتباط با خداوند ذکر کرد و  گفت: هرگز نمی توان ارزش همه زمانها را برابر دانست، چنان که نمی توان همه مکانها را برابر شمرد. برخی زمانها و مکانها ارزشی والا دارند. ماه رجب ارزشمند است، ماه سلوک و زدودن زنگارهای شیطانی از آیینه دل است؛ ماه ولایت و برافروختن چراغ معرفت در شبستان وجود است؛ ماه رجب گاهِ اعتکاف است.

وی بیان افزود: در فضیلت اعتکاف این بس که معادل طواف کعبه و همتای رکوع و سجود است. خدای منّان می فرماید: "... وَ عَهَدنا اِلی ابراهیمَ وَ اِسمعیلَ اَن طَهّرا بَیتی لِلطّائِفینَ وَ العاکِفینَ وَ الرُکّعِ السُجود؛( آیه 125، سوره بقره) و ما به ابراهیم و اسماعیل فرمان دادیم که خانه مرا برای طواف کنندگان و معتکفان و رکوع کنندگان و سجده کنندگان از هرگونه آلودگی تطهیر کنند."

امام جمعه توپ آغاج تصریح کرد: در روایت می ‌خوانیم که «مَنْ اِعْتَکَفَ ایماناً وَاحْتِساباً غُفِرَ لَهُ ما تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ؛هر کس از روی ایمان و حسابگری معتکف شود، گناهان گذشته او بخشیده می ‌شود.» و همچون انسانی که تازه از مادر تولد یافته، خواهد بود. این نشان می ‌دهد که اعتکاف آن قدر اهمیت دارد که می ‌تواند گناه گذشته انسان را پاک کند.

عاقبت به خیری یا رهایی از آتش جهنم، آرزوی تمام اولیاء و بزرگان بوده است. در دعای جوشن کبیر با آن عظمتش که مشتمل بر هزار اسم خداوند (وشاید اسم اعظم الهی) است، بعد از هر ده اسم مبارک خداوند، فریاد می ‌کشیم: منزهی تو ای کسی که معبودی جز تو نیست... «خَلِّصْنا مِنَ النّارِ یا رَبِّ؛ ما را از آتش نجات بده ‌! ای پروردگارم.»
و در دعای مبارک مجیر که در ایام البیض هم وارد است، بعد از هر دو اسم مبارک خداوند می ‌گوییم: «اَجِرْنا مِنَ النّارِ یا مُجیر‌؛ما را از آتش [جهنم] پناه ده، ای پناه دهنده.»
از فضیلت و عظمت اعتکاف است که انسان می ‌تواند در این چند روز توقف در مسجد، آیندة خود را بیمه کند و خود را از آتش جهنم برهاند، چنان که در حدیث نبوی می ‌خوانیم: «مَنِ اعْتَکَفَ یَوْماً اِبْتِغاءَ وَجْهِ اللهِ جَعَلَ اللهُ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ النّارِ ثَلاثَةَ خَنادِقَ؛ هر کسی روزی را برای خدا اعتکاف کند، خداوند بین او و آتش [جهنم] سه خندق فاصله قرار می ‌دهد [و او را از آتش دوزخ نجات می ‌دهد].»
پاداش بی حساب خداوند برای برخی اعمال دو برابر پاداش قرار داده و برای برخی ده برابر و برای انفاق در راه خدا هفتصد برابر: ﴿سَبْعَ سَنابِلَ فی کُلِّ سُنْبُلَةٍ مِأةُ حَبَّةٍ﴾ و برای جهاد در راه خدا، پاداش ﴿بِغَیْرِ حِساب‌ٍ﴾، یعنی بی حد و مرز قرار داده است.

یکی از اعمالی که چنین پاداشی دارد، اعتکاف است. در حدیثی آمده است که «اَلْمُعْتَکِفُ یَعْکِفُ الذُّنُوبَ وَیَجْری لَهُ مِنَ الْاجْر کَاَجْرِ عامِلِ الْحَسَناتِ کُلِّها؛[15] معتکف گناهان را متوقف نموده ]و از بین می ‌برد[ و اجری بسان اجر انجام دهنده تمام نیکیها دریافت می ‌دارد.»
و این پاداش آنگاه دو چندان خواهد شد که درکنار اعتکاف، روزه ماه رجب را هم اضافه کنیم، و آنگاه معنای «اَیْنَ الرَّجَبِیُّون» روشن می ‌شود. امام صادق ـ علیه السلام ـ فرمود: «إذا کانَ یَوْمَ الْقِیامَةِ نادی مُنادٍ مِنْ بَطْنانِ الْعَرْشِ أیْنَ الرَّجَبِیُّونَ؟ یَقُومُ اُناسٌ یَضییءُ وُجُوهُهُمْ لِاَهْلِ الْجَمْعِ عَلی رُؤُوسِهِمْ تیجانُ الْمُلْکِ وَذَکَرَ ثَواباً جَزیلاً اِلی أنْ قالَ: هذا لِمَنْ صامَ مِنْ رَجَبٍ شَیْئاً وَلَوْ یَوْماً مِنْ أوَّلِهِ اَوْ وَسَطِهِ اَوْ آخِرِهِ؛ وقتی روز قیامت شد، ندا کننده ‌ای از درون عرش صدا می ‌زند کجایند «رجبیون‌» (اهل ماه رجب) پس گروهی ــ که چهره آنان بر جمعیت درخشان است و تاج شاهی بر سر دارند ــ به پا خیزند. آن گاه امام صادق ـ علیه السلام ـ ثوابهای زیادی نام برد. و بعد فرمود: همه اینها برای کسی است که قسمتی از ماه رجب را روزه بگیرد؛ اگر چه یک روز در اول یا وسط یا آخر آن باشد.»
البته همه این پاداشها برای کسانی است که اعتکاف جامع الشرایط داشته باشند؛ هم احکام آن را مراعات نماید و هم آداب باطنی و ظاهری آن و در واقع به اوج اعتکاف رسیده باشند.