چه کسی ۱۷۵ غواص شهید را لو داد؟شهدا شرمنده ایم
v سلام‌های شاکرانه
بهار با طبیعت بهار می‌شود و اما دیروز بهارستان تهران نه، بهارستان تاریخ انقلاب اسلامی دیروز با گلستان شهدا در بهارستان، بهارستان شد. شکر خالصانه به آستان شکرپذیری که شکرگزاری را مایه بهجت، آرامش و حظ بی‌نظیر معنوی قرار داد. شکر برای بازگشت 275 شهید، شهید نیوشده از جام عشق و معرفت الهی و دلدادگی به ساقی این جام خونین، سیدالشهداء(ع)، شکر برای حضور سیل جاری مردم تهران در این آیین روح‌افزا، شکر برای زنده‌شدن خاطرات شورآفرین روزهای دفاع مقدس، شکر برای جاری‌شدن اشک‌های قدردانی و احترام، شکر برای جاری‌شدن دُرهای غلتان پیوند با آرمان شهدا، شکر برای بیداری و هوشیاری یک ملت شاکر، شکر برای بیعت تازه‌شده، شکر برای تجلی دوباره استقامت، شکر برای تهاجم سنگین و شرربار به شیطان بزرگ، شکر برای....، شکر برای معاصرت با رهبری که با شناخت عمیق از قدر و منزلت شهدای رو به وطن‌آورده، بر دست‌های بسته و پیکرهای ستمدیده آنها سلام می‌کند و خدای حکیم را که در لحظه‌های نیاز ملت با بازگرداندن پیکر مطهر شهدا بشارت می‌دهد، سپاس می‌گوید و بر مردم بزرگ، وفادار، آگاه و مسئولیت‌پذیری که خطاب لطیف الهی را درست می‌شناسند و می‌نیوشند و پاسخ می‌گویند، سلام می‌کند و با سپاس پایانی همه آنچه گفته شد سرمایه عظیم حضرت صاحب‌الزمان(عج) می‌دانند.
دیروز در سرمقاله «دریاهایی در دل رود» زمانی‌که به عبارت «غافل از آنکه، هیچ خاکی توان فروکشاندن دریا را ندارد» رسیدم، لحظاتی درنگ کردم و اندیشیدم که مگر قرار نیست، پیکر مطهر این دریادلان انصار دین خدا در خاک دفن شوند، پس چرا چنین نوشتی؟ با اینکه در این‌گونه نگارش‌ها چنین اشکالاتی چندان وارد نیست؛ اما عبور از این دغدغه برایم سخت بود و حذف عبارت مذکور سخت‌تر؛ اما ایمان و اعتقاد به آنچه از قلم جاری شد و بر کاغذ نقش بسته بود، سبب گردید عبارت پیش‌گفته بر جای بماند تا دیروز عصر که صحت ایمان قلبی به آنچه نگارش یافته بود، آشکار شد؛ زمانی‌که «دریای مردم» برای بدرقه دریادلان آرمیده در تابوت‌ها، دریای وجود صاحب‌دلان را متلاطم ساخته؛ در آن زمان احساس کردم که این دریادلانی که اروند خروشان از ناتوانی پذیرش‌شان شرمنده ماند، با دیدن «دریای مردمی» که اشکبار به استقبال‌شان آمدند و شیون‌کنان بدرقه‌شان می‌کنند و راه‌شان را می‌شناسند و تعهد می‌کنند آن را ادامه دهند و همچنان استکبار را شیطان بزرگ می‌دانند و بر عهدشان با خمینی کبیر پابرجا هستند و گوش به فرمان رهبر شجاع و مقتدرشان، امام‌خامنه‌ای(مدظله‌العالی) با گام‌های محکم در مسیری که امام‌خمینی(ره) ترسیم کردند، پیش می‌روند و ملامت ملامت‌کنندگان و اخم‌کردن و دندان تیزکردن دشمنان خللی در اراده پولادین‌شان ایجاد نمی‌کند، برای پیوستن به رستگاری ابدی و تشرف به جوار امامی که به گفته سرباز عراقی همگی‌شان پیش از انداخته‌شدن به گودال هفت‌متری روبه کربلا می‌کردند و به مولای‌شان سلام می‌دادند، آرمیدن ظاهری در دل خاک را گردن نهادند تا قاموس آفرینش بر مدار تعیین‌شده حرکت کند. به‌راستی، حضور کوتاه و بارش معنویت‌شان، چه زیبا روح و جان مردم را در آستانه ماه مبارک رمضان شست‌وشو داد و بهارستان آخرین روزهای بهار را گلستان ابدی کرد. روح‌شان شاد و بدرقه راه نورانی‌شان صلوات.
بی سنگر