یکی از بارزترین ابعاد امامت، رهبری سیاسی جامعه
اسلامی است که تنها در مدت کوتاهی در زندگی امیرالمؤمنین(ع) و امام حسن مجتبی(ع) تحقق
و عینیت یافت؛ ولی ائمه معصومین(ع) با وجود کنار بودن از مرکز قدرت و دولت، همچنان
نقش خود را در جامعه اسلامی، به عنوان قطب سیاسی و مرکز آگاهی بخش و مبدأ نهضت ها و
حرکت های انقلابی و عامل فشار برای جلوگیری خلفا در روند سیاسی موجود از انحراف بیش
تر، ایفا نمودند.