آغازی در پایان راه ! Beginning at the end of the road
اگر طی ساعت‌های آینده در روند مذاکرات
هسته‌ای اتفاق خاصی نیفتد، احتمالاً تا پایان امشب خبر توافق هسته‌ای ایران با
گروه 1+5 اعلام خواهد شد؛ بر فرض چنین اتفاقی در ظاهر گفت‌وگوهای سخت و پرفراز و
فرود حدوداً دوساله هسته‌ای با گروه 1+5 پایان خواهد یافت. در این میان پرسش مهم
درباره مفهوم این «پایان» است که باید به آن دقت کرد. چنانچه به یکباره مسیر
دوازده ساله طی‌شده در چالش هسته‌ای در ذهن مرور شود؛ این نقطه «پایان» به‌معنای
نقطه «آغاز» جدیدی است که چنانچه از ذوق نقطه «پایان» با آن تفننی برخورد شود، چه‌بسا،
همه زحمات سال‌های گذشته و به‌ویژه دو سال اخیر از دست برود
برای احاطه کامل بر مسائل مرتبط با این نقطه «آغاز» لازم است واقعیت‌های پیدا و ناپیدا و نیز نقاط ضعف و قوت و سود و زیان و... توافق کاملاً شناسایی شود. چنین برخوردی با توافق به هیچ‌وجه به‌معنای نادیده‌گرفتن تلاش‌های طاقت‌فرسا و تحسین‌برانگیز مذاکره‌کنندگان ایرانی نیست؛ پشتوانه چنین دیدگاهی، وضعیت حال و سرنوشت آینده یک ملت و یک کشور است که باید هنرمندانه از هزارتوی خطرناکی عبور کند که شیطان بزرگ در هر گوشه‌ای از آن کمین کرده است. باید مواظب بود دچار اشتباه دونده‌ای نشویم که از فرط خستگی خط پایان را اندکی جلوتر از مکان واقعی دید و در آخرین لحظه به گمان رسیدن به خط پایان وا داد و همه‌چیز از کفَش رفت. این «آغاز» را باید مبارک دانست؛ چراکه نتیجه کار در آن نهفته است. ان‌شاءالله
