اسلام رحمانی؛ برگردان لیبرالیسم یااسلام بی درد ها ؟

اسلام رحمانی‏

برگردان لیبرالیسم یا اسلام بی‏دردها

 امام خامنه‏ای(مدظله‏العالی): «گاهی یک شعارهایی داده می‏شود، شعارهای به‏ظاهر اسلامی که باطناً اسلامی نیست، ازجمله چیزهایی که اخیراً رایج شده و انسان می‏شنود از نوشته‏ها و در گفته‏ها، «اسلام رحمانی» است، خب کلمه قشنگی است، هم اسلامش قشنگ است، هم رحمانی‏اش قشنگ است؛ اما یعنی چه؟!... همینطور پرتاب کردن یک کلمه بدون عمق‏یابی، کاری است غلط و احیاناً گمراه‏کننده،... اسلام رحمانی یک کلیدواژه‏ای است برای معارف نشئت‏گرفته‏ی از لیبرالیسم.»

رهبری فرزانه انقلاب اسلامی، در دیدار پرشور و صمیمی دانشجویان با معظم‏له، از زاویه‏ای دقیق، پرده از روی جلوه‏ای دیگر از حرکتهای مرموز و موازی علیه اسلام ناب، یعنی اندیشه‏های انحرافی و التقاطی جدید به نام «اسلام رحمانی» برداشتند. این‏بار چهره کاملاً پوسیده فلسفه غرب و تجلیات تفکرات لیبرالیستی و اومانیستی که پشت نقاب اسلام رحمانی پنهان گردیده بود، در بیانات روشنگرانه رهبری هوشمند انقلاب به‏روشنی آشکار گردید.

در این‏که آیا ادعای غرب مبنی بر اندیشه لیبرالی چه میزان با واقعیتهای مفهومی این واژه تطابق دارد، خود جای تأمل است چه آن‏که در خصوص واژگانی همچون حقوق بشر، دمکراسی نیز فاصله شعار تا واقعیت، از زمین تا آسمان است.

در این واژگان، اسلام رحمانی چه به‏منزله «کلمة حق، یراد بها الباطل» تلقی گردد و یا آن‏که راهبرد و تاکتیکی برای انحراف افکار عمومی از حقایق جاری زندگی انسانها به سمت اهداف شوم استکباری و نظام سلطه که بعضاً از آن به ارزشهای غربی و آمریکایی یاد می‏شود، بوده باشد، در واقع مفهومی است وارداتی که در مجموعه جریانهای موازی از قبیل مذهب علیه مذهب تعریف می‏گردد و لذا جنبه‏های سیاسی آن به‏مراتب از مبانی فکری و عقیدتی آن بیشتر می‏باشد.

اسلام رحمانی، در واقع ترجمان و یا برگردانی از لیبرالیسم است که در ادبیات انقلابی مردم شریف ایران به اسلام بی‏دردها و اسلام خنثی و قابل سازش با قدرتهای زورگوی دنیا شناخته می‏شود، اسلامی که در مکتب امام خمینی(ره) به اسلام آمریکایی و بعدها نیز در تحلیل مدقّانه امام خامنه‏ای(مدظله‏العالی) به‏لحاظ مصداقی به دو بخش سُنّی آمریکایی و شیعه انگلیسی تعریف گردید.

اکنون برخی کج‏اندیشان منفعل، به‏دلیل سطحی‏نگری در تفکراتشان، دچار محاسبات غلط در حوزه اندیشه دینی گردیده‏اند و بدون شناخت عمیق از اسلام ناب محمدی(ص) و ظرفیتهای موجود در محافل علمی و پژوهشی، تنها برای تأمین اغراض سیاسی و مادی خود، پناه به واژگانی مبهم و دارای مفهومی ناقص همچون اسلام رحمانی آورده‏اند.

اسلام رحمانی، جدای از هویت اشداء علی الکفاری، همان اسلام آمریکایی و یا انگلیسی است که ممکن است ظاهری خوش‏رنگ و لعاب داشته و با نمادها و شعارهایی اتوکشیده همراه باشد، چنان‏که از امکانات و ابزارهای روز رسانه‏ای به‏ویژه داشتن ظرفیتهای ماهواره‏ای و سایتهای اختصاصی اهدائی سرویسهای اطلاعاتی و امنیتی وابسته به مثلث شوم آمریکا، انگلیس و صهیونیزم نیز برخوردار می‏باشند.

مهم‏ترین دغدغه و خط رسانه‏ای و تبلیغاتی که این جریان دنبال می‏کند، القاء چهره‏ای از اسلام و مسلمانی است که در برابر هرگونه ظلم و ستم، خوی استکباری، استثماری و سلطه‏طلبی، سر سازش فرود آورده و نسبت به‏ هرگونه نشانه و تکانه‏های ضد ارزشی و ضد فرهنگی همچون نشر اندیشه‏های الحادی و التقاطی و به‏لحاظ سبک زندگی (بدحجابی و بی‏ حجابی، لاابالی‏گری، ترویج موسیقی لجام گسیخته و حتی همزیستی تنگاتنگ با حیوانات) و القاء نوعی بی‏تفاوتی و بی‏مسؤولیتی نسبت به فجایع و ظلم و ستم به ملت‏های مظلوم و بی‏پناه (همچون مردم مظلوم یمن و فلسطین)، حساسیت و تعصبی نداشته باشد.

البته این نقشه شوم، وقتی پازل راهبرد دشمنان اسلام را کامل می‏نماید که با جریان تکفیر و اسلام داعشی همراه می‏گردد و همانان که آبشخور اندیشه‏های التقاطی و انفعالی اسلام رحمانی هستند، جلوه‏ای فوق‏العاده خشن و توحش‏گونه‏ای از اسلام را در تابلو سیاه و تنفربرانگیز داعش با هدف اسلام‏هراسی به نمایش می‏گذارند.

حال در این شرایط پیچیده، اسلام ناب تحول‏آفرین که حامی امنیت، پاکی و عدالت است و نویدبخش زندگی به ‏تمام معنا انسانی بوده و در عین رحمانیت واقعی، نسبت به نظام سلطه و هرگونه ظلم و ستم، شدیدترین موضع را دارد، به‏سان سکه‏ای که دارای تنها دو روی کاملاً متفاوت اما در یک جهت و انگیزه شوم انحرافی تعریف می‏شود، به دنیا عرضه می‏گردد. چیزی که افکار عمومی دنیا را نسبت به حقیقت اسلام، دچار نوعی پارادوکس و تزلزل و تردید می‏کند و این همان هدف خطرناکی است که دشمنان اسلام، در دستور کار خود قرار داده و نباید هرگز از نظر قاطبه مردم مسلمان اعم از شیعه و سنی به‏ویژه اندیشمندان و عالمان دینی به‏ دور بماند.